Saturday 19 November 2011

Maison Et Décoration

Είπαμε -- δεν το'χω με τον Νοέμβριο.

Έτσι, επιστρατεύοντας όλο μου το "βάζουμε το ένα ποδαράκι μπροστά στο άλλο και προχωράμε", έστω και με baby steps, ξεκίνησα πρόβες για ένα ολοκαίνουργιο project και ήταν τέτοιος ο ενθουσιασμός μου που το ηθικό πήρε την ανιούσα σε χρόνο DT --τόσο που ξεχείλησα και άρχισε να απλώνεται και μες το σπίτι μου.

Με την βοήθεια του Κωστή Μαρκή (όπου "βοήθεια" βλέπε "εκείνος τράβηξε το ζόρι κι εγώ έκανα ψιλοκουβεντούλα και μακαρονάδες") πραγματοποιήθηκε ένα σχέδιο που είχα συλλάβει μόλις εγκαταστάθηκα στο σπίτι αλλά μπήκε άνω τελεία μέχρι να επιστρέψω απ την Ινδία. 


Ξεκίνησε -ειλικρινώς- με "Κωστή, σε παρακαλώ, θα μου δανείσεις το τριβείο σου που θέλω να τρίψω μια βιβλιοθήκη για να την βάψω;" και εκείνος πολύ ευγενικά δέχτηκε. Στην συνέχεια, προσφέρθηκε να κάνει εκείνος το τρίψημο, μιας και το κουλαντρίζει καλύτερα το εργαλείο και εγώ δεν είχα ακόμα συνέρθει εντελώς από μια (ακόμα) ασθματική βρογχίτιδα και ήμουν με αντιβίωση. 

Μετά είπε να περάσει και τη βελατούρα.

Την συνέχεια την φαντάζεται ακόμα κι ένας οδοντοτεχνίτης.


Γελάσαμε πολύ, ήρθε και η φίλη μου η Francine, όσο στέγνωνε το πρώτο χέρι παίξαμε και μια παρτίδα Trivial Pursuit!


Η εν λόγω βιβλιοθήκη-secrétaire υπήρχε ήδη στο σπίτι, "εντοιχισμένη" στην βορειοανατολική γωνία του living-room, που τώρα πια φιλοξενεί την τραπεζαρία μου, δίπλα σε ένα μεγάλο παράθυρο. Ήταν σκούρο καφέ και κάποτε λουστραρισμένο --τώρα πια το είχε σχεδόν απορροφήσει ολοκληρωτικά το ξύλο. Ποτέ δεν αγάπησα τα βαριά και σκούρα έπιπλα και η κατά τα άλλα μια-χαρά-κούκλα-και-χρήσιμη βιβλιοθήκη φάνταζε σαν "μαύρη τρύπα".  Με την σύγκατάθεση του φίλου μου (και κατά το 1/3 σπιτονοικοκύρη μου) του Σταμάτη, αποφάσισα να βαφτεί σε ένα πολύ ανοιχτό γαλάζιο του πάγου, με μία υποψία κόκκινου μέσα, ίσα να τραβήξει προς λουλακί (το χρώμα-φετίχ).




WAIT, THERE'S MORE!!

Unikko


Αυτό είναι το αγαπημένο μου κλασικό σχέδιο Unikko της φιλανδικής εταιρίας υφασμάτων (και όχι μόνο) Marimekko. Η γιαγιά μου η Λιλή μου την έμαθε, και έγινα fan με την σειρά μου. 

Ο Κωστής ζωγράφισε πάλι, in more ways than one! 

Το τρόλλεϋ ήταν δικό της, Δανέζικης κατασκευής late 60s-very early 70s (?) και το θυμάμαι όσα χρόνια θυμάμαι και τον εαυτό μου. Με τον καιρό, είχε υποστεί κακουχίες και ήταν καιρός να ξαναβρεί την αίγλη του! 1000 μπράβο και περισότερα ακόμα ευχαριστώ, Κωστή!





Teaser Προσεχώς --- Για την αιτία του ενθουσιασμού θα σας πω σε επόμενο επεισόδιο. Μέχρι τότε σας αφήνω με μία μόνο λέξη: Bluezuki!


2 comments:

Stratos Bacalis said...

Great stuff! I love Marimekko - got my bf a great coffee mug last week from Cologne!

Eva said...

@Stratos -- I'm a huge marimekko fan! So now you know ;) Btw, I have a birthday coming up in a couple of months...